top

Red DE OCIO Y LITERATURA »

  Canciones
  Humor
  Más Poemas
  Poemas amor
  Chistes
  Fútbol
  Examen de Conducir
  Películas

16. 04. 86 - Poemas de Ramón Caride Ogando


 
 
16. 04. 86
Poema publicado el 23 de Noviembre de 2008


Minutos de espera.                         
                                           
Horas de agonía                             
                                           
cuando el azul puede                       
                                           
teñirse de sangre dulce                     
                                           
y la voluntad del fin                       
                                           
borrar con odio un futuro confuso.         
                                           
Encima de nuestra resignada                 
                                           
tristeza anquilosada                       
                                           
y tibia espesa angustia                     
                                           
sólo dos desnudos huesos cruzados           
                                           
—símbolo precristiano—                     
                                           
afilarán la guadaña                         
                                           
que nos siegue                             
                                           
absurdo fruto madurado                     
                                           
para una cosecha inmunda.                   
                                           
                                           
                                           
Debajo late la fiebre                       
                                           
y el amor                                   
                                           
pero nadie quiere                           
                                           
saberlo hoy                                 
                                           
en los cuerpos despedazados                 
                                           
de los niños                               
                                           
alguien acaso descubrirá                   
                                           
una sonrisa cínica                         
                                           
y dirá que                                 
                                           
lo han merecido.                           
                                           
Los asesinos de sueños                     
                                           
siguen deshaciendo también                 
                                           
nuestras vigilias.                         
                                           
                                           
                                           
Esta tardía primavera                       
                                           
las flores aplastadas                       
                                           
agonizan bajo las ruedas                   
                                           
de los carros.                             
                                           
Los bandos de los señores                   
                                           
repiten incesantes:                         
                                           
calma normalidad absolutas incluso         
                                           
pero el aire                               
                                           
está cargado de presagios                   
                                           
y hay sonidos de muerte                     
                                           
en las paredes                             
                                           
¿hasta cuando seguiremos                   
                                           
siendo carne                               
                                           
para alimentar el cañón que otros disparan? 

¿Te gusta este poema? Compártelo:
«« más poemas de Ramón Caride Ogando