top

Red DE OCIO Y LITERATURA »

  Canciones
  Humor
  Más Poemas
  Poemas amor
  Chistes
  Fútbol
  Examen de Conducir
  Películas

Las manos de mi padre - Poemas de Iacyr Anderson Freitas


 
 
Las manos de mi padre
Poema publicado el 25 de Mayo de 2000


          Sólo ahora veo crecer en mí             
                                                 
                las manos de mi padre.           
                                                 
                                                 
                                                 
            Ciertamente no así tan rápido:       
                                                 
                        un salto,                 
                                                 
        el deshojar de muchas noches bajo la piel
                                                 
                      y, de repente,             
                                                 
                las manos de mi padre           
                                                 
                                                 
                                                 
                  (su gesto esquivo               
                                                 
                      de nube                     
                                                 
                      se fijó antes               
                                                 
                    y ahora ruge).               
                                                 
                                                 
                                                 
        Hoy voy deshojando mi piel,             
                                                 
            retirando el limo, el círculo de urces,
                                                 
              mas las manos de mi padre           
                                                 
                    no surgen.                   
                                                 
                                                 
                                                 
                Permanece aún                   
                                                 
                  la vieja imagen               
                                                 
            con sus santos en la tumba.           
                                                 
                                                 
                                                 
                  La vieja imagen                 
                                                 
                de algo mío, que se fue           
                                                 
              gastando poco a poco.             
                                                 
                                                 
                                                 
            Deshojándose hasta los huesos.       
                                                 
                                                 
                                                 
                Hasta que otras manos             
                                                 
              sepan  coger, del aire mineral,     
                                                 
                                                 
                                                 
                      la flora silenciosa         
                                                 
              y húmeda de mi cuerpo.             
                                                 

¿Te gusta este poema? Compártelo:
«« más poemas de Iacyr Anderson Freitas